Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

na pniu

  • 1 sprzedać zboże ([lang name=Polish]las itp.) na pniu

    прода́ть хлеб (лес и т. п.) на корню́

    Słownik polsko-rosyjski > sprzedać zboże ([lang name=Polish]las itp.) na pniu

  • 2 pień

    сущ.
    • багажник
    • культя
    • обрубок
    • пень
    • порода
    • род
    • ствол
    • туловище
    • чемодан
    * * *
    1) geol. pień геол. шток
    2) pień (kawałek drewna) колода, чурбан
    3) pień (ściętego drzewa) ствол
    4) pień (rosnącego drzewa) пень (дерева)
    pot. matoł разг. унич. пень (о человеке)
    * * *
    ♂, Р. pnia 1. ствол (дерева);
    2. пень; 3. колода ž, чурбан; 4. борть ž; 5. грам. основа ž (слова);

    ● głuchy jak \pień глухой как тетерев;

    sprzedać zboże (las itp.) na pniu продать хлеб (лес etc.) на корню;
    wyciąć w \pień книжн. перебить всех поголовно (до одного)
    +

    2. karpa 3. kloc 4. barć

    * * *
    м, P pnia
    1) ствол (де́рева)
    3) коло́да ż, чурба́н
    5) грам. осно́ва ż (сло́ва)
    - sprzedać zboże na pniu
    Syn:
    karpa 2), kloc 3), barć 4)

    Słownik polsko-rosyjski > pień

  • 3 zboże

    сущ.
    • зерно
    • зёрнышко
    • пшеница
    * * *
    zboż|e
    ☼, мн. Р. zbóż 1. (na pniu) хлеб ♂; хлеба lm.;

    młócić \zboże молотить хлеб;

    2. зерно, хлеб ♂;

    skup \zbożeа заготовки зерна, хлебозаготовки

    * * *
    с, мн P zbóż
    1) ( na pniu) хлеб m; хлеба́ lm

    młócić zboże — молоти́ть хлеб

    2) зерно́, хлеб m

    skup zboża — загото́вки зерна́, хлебозагото́вки

    Słownik polsko-rosyjski > zboże

См. также в других словарях:

  • na pniu — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. {{/stl 8}}{{stl 7}} o nieskoszonym jeszcze zbożu lub o nieściętych drzewach: takie, które jeszcze rośnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupić, sprzedać zboże na pniu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • na pniu — (Sprzedając lub kupując) Natychmiast Eng. (Of selling or buying) Immediately; instantly …   Słownik Polskiego slangu

  • pień — 1. Drzewo, zboże itp. na pniu «drzewo, zboże itp. rosnące, jeszcze nieścięte, niezebrane»: Opracowana (...) metoda umożliwia (...) kontrolę jakości i wartości drzewostanów na pniu. LP 10/1999. (...) zwykle paliły się domy, stodoły, stogi, zboża… …   Słownik frazeologiczny

  • prakopnia — prakopnià sf. (2) žr. prakopnė: 1. Kano kas čia do aplaidžia – rugiai tik kur ne kur prakõpniom sudygę! Ds. Šiemet mūsų žirniai netikę – pilna prakõpnių Km. 2. Trgn Pavasaris šiltas, vietom sniegas jau nušilęs, prakõpnių daug matyt Ign. Jau… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • pień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. pnia; lm D. pni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieloletni pęd drzewa o zdrewniałych tkankach i zgrubiałej korze osiągający zwykle duże rozmiary, łączący koronę z korzeniami,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • sęk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pozostała przy pniu lub konarze część obciętej albo ułamanej gałęzi bocznej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obciosywać pień z sęków. Powiesił koszulę na …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chiński — chińskiscy przym. od Chiny Chińska herbata, porcelana. Chiński jedwab. Język chiński. Pismo chińskie. Mędrcy chińscy. ∆ Chińskie cienie «teatr cieni, jeden z rodzajów klasycznego teatru chińskiego; sylwetki rzucane na podświetlony ekran przez… …   Słownik języka polskiego

  • drzewo — n III, Ms. drzewowie 1. lm D. drzew «każda roślina wieloletnia dużych rozmiarów o wyraźnie wykształconym pniu, który w pewnej wysokości nad ziemią rozgałęzia się w koronę» Drzewo chlebowe, cynamonowe, cytrynowe, figowe, hebanowe, kakaowe,… …   Słownik języka polskiego

  • jubea — ż I, DCMs. jubeaei; lm D. jubeaei bot. «Jubea spectabilis, drzewo z rodziny palm o grubym, niskim pniu, pierzastych liściach zebranych na wierzchołku i jadalnych owocach; pochodzi z Chile, hodowane jako drzewo ozdobne w ciepłych krajach i… …   Słownik języka polskiego

  • korkowiec — m II, D. korkowiecwca; lm M. korkowiecwce, D. korkowiecwców 1. «zabawka dziecinna, mały blaszany pistolet, z którego strzela się specjalnymi korkami zawierającymi odrobinę materiału wybuchowego» Strzelać z korkowca. 2. zool. «Alcyonium palmatum,… …   Słownik języka polskiego

  • królewski — królewskiscy 1. «dotyczący króla, królowej» Insygnia królewskie. Korona królewska. Para królewska. Zamek królewski. ∆ Sąd, trybunał królewski «w dawnej Polsce: sąd, trybunał nadworny» ◊ Wasza Królewska Mość, Jego, Jej Królewska Mość «forma… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»